خازن الکترولیت 100uF 35V – 2200uF 16V – 10uF 400V – 1500uF 25V – 1000uF 16V – 1800uF 16V – 47uF 63V – 220uF 50V کد 87 بسته 75 عددی

توضیحات

خازن الکترولیتی نوعی از خازن است که از مایع رسانای یونیزه شده در آن استفاده شده و بیشترین میزان ذخیره برق را نسبت به خازن‌های دیگر دارد. این خازن‌ها با جابه‌جا بستن پایه‌هایشان جریان زیادی را به خود وارد کرده و منفجر می‌شوند. تعریف دیگری که می‌توان برای خازن‌های الکترولیتی کرد، این است که این خازن‌ها از نوع پلاریزه می‌باشند. یعنی خازن دارای یک قطب مثبت و یک قطب منفی دائمی بوده و بر خلاف خازن‌های نوع دیگر، نمی‌توان جای این دو قطب را با هم عوض نمود. به همین دلیل هم از لحاظ الکتریکی نمی‌توان خازن‌های الکترولیتی را در یک مدار معکوس بست، به طوری که قطب مثبت آن به منفی منبع ولتاژ و قطب منفی آن به مثبت منبع ولتاژ DC وصل گردد. بسته به مقدار ولتاژ و قدرت منبع و همچنین مدّت زمان قرار گرفتن خازن در این حالت، امکان دارد که خازن آسیب ببیند، داغ شود و حتّی منفجر گردد. به همین دلیل طرز اتصال خازن‌های الکترولیتی بر روی بدنه آن‌ها علامت گذاری می‌شود. باید یادآوری شود که از آنجایی که در ولتاژ AC پلاریته یا قطب‌های منبع، پیوسته در حال تغییر هستند، اتصال خازن‌های الکترولیتی به منبع ولتاژ AC می‌تواند همان عوارض ناشی از برعکس بسته شدن خازن الکترولیتی به منبع DC به ویژه انفجار آن را در پی داشته باشد. 3 نحوه علامت گذاری قطب‌ها بر روی بدنه خازن‌های الکترولیتی با الکترولیت مایع ساختمان خازن الکترولیتی خازن‌های الکترولیتی نیز مانند بقیه خازن‌ها دارای یک آند و یک کاتد می‌باشند که توسط یک ماده عایق از هم جدا می‌شوند. آند معمولاً از یک صفحه فلزی تشکیل می‌شود. در طی فرایند آندش Anodization یک لایه اکسید بر روی صفحه فلزی آند، تشکیل می‌گردد. این لایه اکسید، نقش عایق را در خازن الکترولیتی به عهده دارد. در این خازن، کاتد عبارت است از یک الکترولیت که ممکن است به صورت جامد، مایع یا ژلاتینی باشد. این الکترولیت لایه اکسید را تحت پوشش گرفته و نقش صفحه کاتد را در خازن الکترولیتی به عهده دارد. به دلیل نازک بودن لایه اکسید میان صفحه فلزی آند و الکترولیت از یک طرف و همچنین سطح زیاد آند از طرف دیگر، ظرفیت خازن الکترولیتی در مقایسه با خازن‌های سرامیکی یا خازن فیلمی، بسیار بزرگتر می‌باشد.